Բանաստեղծությունում խոսվում է մեր հին հեթանոսական դարաշրջանի կրակի և հրի աստված
Վահագնի մասին: Մարդիկ այդ ժամանակ պաշտել են հին աստվածներին, ստեղծել են իրենց համար երգեր տոնախմբություններ,
հուսալով, որ աստվածները կպաշտպանեն իրենց` թշնամիներից : Ցավոք
թշնամիները եկան հարձակվեցին մեր երկրի վրա և Վահագնի աստվածը չփրկեց մեզ թշնամիներից:
Ցավոք այդ բոլոր երգերը և տոները նվիրված աստվածներին զուր անցան:
Բանաստեղծության իմաստը կայանում է նրանում, որ հայ ժողովուրդը պետք է հույսը դնի իր ուժի և միասնության վրա այլ ոչ թե
աստվաների բարեհաճության վրա:
Комментариев нет:
Отправить комментарий