Ահա երկնքից
հանդարտ
իջնում
է
ձյան
առաջին
փաթիլը,
որը
իր
հետ
բերում
է
մի
նոր
ջերմություն:
Նրանք
կարծես
երկնքից
պոկված
աստղեր
լինեն:
Իջնում
են
շատ
հանդարտ,
մեղմ,
պարելով:
Իրենց
ճերմակ
լույսով
կարծես
ուզում
են
մարդկանց
պարգևել
ուրախություն,
բայց,
ավաղ,
չի
ստացվում:
Երևի
մարդկանց
սառնությունը
տեսնելով
նրանք
սկսում
են
արտասվել
և
դրանից
էլ
վայրկենական
կորչում
են
ու
անհետանում:
Ձյունը
իջնում
է
երկրի
վրա,
որպեսզի
ուրախացնի
մարդկանց,
իսկ
մարդիկ
ամենևին
էլ
չեն
նկատում
նրա
գեղեցկությունը,
միայն
արագ
քայլերով
անցնում
են
նրա
վրայով:
Շատ
կուզեի
ես
էլ
դառնալ
ձյան
մի
փաթիլ,
սակայն
ոչ
կարճ
ժամանակով:
Կլինեի
երկնքից
պոկված
աստղիկ:
Լինելով
փաթիլ
ես
կդիպչեի
մարդկանց
այտերին
ու
կզգայի
նրանց
և
սառնությունը,
և
ջերմությունը:
Ձյան
փաթիլները
դրանք
բնության
գեղեցիկ
առեղծվածներն
են:
Երբ
գալիս
է
առաջին
ձյունը,
այն
շատ
գեղեցիկ
է:
Փորձեք
նայել
ձեր
շուրջը
և
կտեսնեք,
որ
ամեն
ինչ
հիանալի
է:
Նայում
ես
ծառերին
և
հիանում.նրանք կարծես նորահարսեր
լինեն:
Երբ
ցանկանում
ես
վերցնել
փաթիլը,
միանգամից
ջուր
է
դառնում
ու
հալչում
ափերիդ
մեջ:
Սիրում
եմ
քեզ,
առաջին
ձյուն,
դու
ինձ
բերում
ես
երջանկություն:
Комментариев нет:
Отправить комментарий